امکان سنجی اقتصادی و زیست‌محیطی استفاده از انرژی خورشیدی در تأمین آب گرم مصرفی ساختمان‌های مسکونی (مطالعه موردی: شهر تهران)

به کارگیری انرژی­های نو و تجدید­پذیر بویژه انرژی خورشید، این منبع لایزال الهی به دلیل دریافت آسانتر و در دسترس­بودن آن، در طی سال­های اخیر بیشتر مورد توجه دانشمندان و دانشجویان مرتبط با رشته­های انرژی قرار گرفته است. روش­های گوناگونی برای استفاده از این انرژی پاک و لایزال الهی وجود دارد، اما گرم­کردن آب با استفاده از    آبگرمکن­های خورشیدی، آسان­ترین و اقتصادی­ترین روش­ موجود می­باشد. در این تحقیق با در نظر گرفتن تورم و ارزش زمانی سرمایه، بررسی­های اقتصادی برای دوره بازگشت سرمایه جایگزینی آبگرمکن­های خورشیدی به جای انواع گازی آن در ساختمان­های مسکونی شهر تهران صورت گرفته است. در ابتدا تحلیل اقتصادی با در نظرگرفتن پرداخت همه هزینه­های جایگزینی توسط ساکنان در یک ساختمان مسکونی بررسی ­گردید. سپس اجرای طرح جایگزینی آبگرمکن­های خورشیدی توسط دولت از طریق یارانه وزارت نیرو محاسبه شد. پس از بررسی استراتژی­های مختلف جایگزینی آبگرمکن­های خورشیدی به جای آبگرمکن­های گازی موجود و با توجه به اهمیت بحث­های اقتصادی و محیط­زیستی، جایگزینی آبگرمکن­ها توسط شهروندان به دلیل مسائل مالی و طولانی بودن دوران بازگشت سرمایه (2/11 سال)، در عمل غیرممکن است. از سوی دیگر با توجه به کاهش تولید آلاینده­های هوا و همچنین گازهای گلخانه­ای (به ویژه CO2 به میزان7/2 میلیون تن در سال) و توانایی صادرات گاز صرفه جویی شده به کشور­های همسایه، استراتژی پرداخت هزینه­های اولیه توسط وزارت نیرودارای بازگشت سرمایه بسیار منطقی­تری(تقریبا 2 سال) می­باشد.